• Aandacht

    Moet ineens denken aan de avond dat wij de derde ‘Downton Abbey’-film gingen zien. De gehele foyer van het theater bleek gevuld met lieden op hun paasbest, aangevuld met afstotelijke figuren die bebloede varkenskoppen en schrikwekkende haken met zich droegen. Filmploegen en schrijvende pers in ruime mate aanwezig. Een de reden voor al dit uiterlijke vertoon: de première van de eerste Nederlandse horrorfilm ‘Vleesdag’.

    Horror, een genre waar ik nooit iets mee gehad heb. Niet met de films en niet met de literatuur. Mysterieuze verhalen, zoals die van Poe, Lovecraft of bijvoorbeeld Dahl, hebben mij altijd wel kunnen bekoren, maar het echte bloederige, recht-voor-zijn-raap werk in het geheel niet. Ik hoef niet alles tot in detail te zien of te lezen; ik vind het prettiger als mijn verbeelding overblijft. Misschien dezelfde reden waarom porno mij niet kan bekoren. Te expliciet en niet sensueel.

    Hoe dan ook, het aanwezige volk maakte er in ieder geval een complete show van. Het merendeel der aanwezigen beijverde zich om zoveel mogelijk in het zicht der camera’s te komen. Aandacht is blijkbaar belangrijker dan de meegebrachte (acteer)prestaties. Tien seconden eeuwige roem. Opkomen, blinken en hoogstwaarschijnlijk binnen de kortste keren verzinken.

    We leven in het moment, niet voor de eeuwigheid.

  • Toneelstuk [1]

    De NAVO-top is inmiddels al weer een paar dagen achter de rug. Een opgeklopt circus dat Den Haag en omstreken dagenlang compleet heeft ontregeld. Werkelijke een complete chaos, met talloze verkeersopstoppingen en grote ontoegankelijke wijken in de residentie. Een pompeus mediacircus met de president als glorieus middelpunt.

    Niet alleen werd the Donald door de aanwezige overige regeringsleiders onthaald alsof de Messias wederom voet op aarde had gezet, maar de Nederlandse regering had bovendien nog een extra masserende verrassing in petto. Alle overige presidenten en premiers moesten zich tevreden stellen met een vijfsterren onderkomen in Grand Hotel Huis ter Duin, maar voor de ‘oranje bulldozer’ was nota bene een overnachting op paleis Huis ten Bosch gearrangeerd. Compleet met ontbijt met onze Koning, Koningin en de Prinses van Oranje. Dat laatste in dit geval een passende titel. De president glunderde van oor tot oor over zoveel – in zijn ogen terecht – gepriviligeerd eerbetoon aan zijn adres. Het kon allemaal niet op.

    Wanneer we echter de balans van de top opmaken, dan komen we tot de simpele conclusie dat alle heisa heeft geleid tot tweeëneenhalf uur vergaderen. Waarvan de uitkomst van tevoren al vaststond. Kosten dezes: € 180 miljoen.

    All the world’s a stage.

    Dat geldt overigens voor het binnenlandse politieke theater. Dat wordt steeds meer tot een farce, een toneelstuk. Hoe de dames en heren zich ook misdragen, electoraal worden ze klaarblijkelijk niet afgestraft. Neem de PVV-fractie: die weigert in te stemmen met wetsvoorstellen met betrekking tot asiel. Wetsvoorstellen van hun eigen minister nota bene. Een absurde spagaat, gezien het feit dat datzelfde asielbeleid toch mag worden gekwalificeerd als hét politieke kroonjuweel van deze eenmanspartij.

    Geloof overigens maar niet dat dergelijk gechicaneer ten koste gaat van de zetelpeilingen. Integendeel, lijkt eerder de realiteit. En zo glijden we dag na dag, week na week, steeds verder af van een maatschappij waar het gezonde verstand prevaleert.

    De hordes hebben de macht gegrepen. Tijd om ons af te zonderen.