• Integriteit

    De grondwettelijke vrijheden vormen een belangrijk fundament in democratische beschavingen. Daar is vrijwel iedereen het over eens. En we maken daar met z’n allen, zeker ook in Nederland, graag gebruik van. Terecht, want ondanks soms stevige en excentrieke opvattingen, staat één ding boven water: diezelfde democratie moet tegen een stootje kunnen. En dat blijkt in de praktijk ook het geval.

    Niet geheel verwonderlijk maken ook lieden op de extreme flanken van het politieke spectrum volgaarne gebruik van deze grondwettelijke rechten. Meestal met het doel iets in de maatschappij op te schudden of om een discussie de gewenste kant op te sturen.

    Merkwaardig genoeg zijn diezelfde lieden een stuk minder enthousiast als ze zelf het onderwerp in dit soort discussies zijn. Ogenblikkelijk veranderen ze van rol: onderwerp wordt lijdend voorwerp. En vol ergernis wordt er vervolgens geklaagd over de rol van de media, de oneigenlijke redenaties van tegenstanders of de malversaties van politieke of maatschappelijke opponenten.

    Eerder liet de blonde roerganger zich al van z’n kinderachtigste zijde zien toen Trouw een kritische beschouwing over hem had gepubliceerd. Het enige partijlid riep z’n achterban op de eventuele abonnementen op het dagblad op te zeggen. Hoe kleingeestig.

    En nu is de 3xB onderwerp van discussie. Vanwege het negatieve advies dat de Raad van State uitbracht over de landbouwplannen van ‘’Us Femke’, opende de agrarische sloopkogel ongegeneerd de aanval. De Raad van State zou een hoog D’66-gehalte hebben en bovendien veel te politiek opereren. Let wel: we praten hier over het hoogste adviescollege van Nederland, wier positie in de Grondwet is verankerd. Kortom, de bijl aan de wortel van de rechtstaat.

    Toen de voorvrouw van Triple B vervolgens kritisch werd bevraagd over deze onterechte attaque, vond ze dat haar kritiek best geoorloofd is. En dat de Tweede Kamer een grote rol zou moeten spelen bij de benoeming van de leden van de Raad. Hoezo, té politiek? En gevraagd of ze een D’66-benoeming zou ondersteunen, bleek Carolientje krijgt nooit genoeg ervan, in haar wiek geschoten. De vraag beschouwde ze als een aanval op haar integriteit. Dat ze even daarvoor de integriteit van de gehele Raad van State ter discussie had gesteld, was blijkbaar een vraagstuk van gans andere orde.

    Grondwettelijke vrijheden gelden klaarblijkelijk voor iedereen. Allen voor sommigen wel meer dan voor anderen.

  • Fatsoen [1]

    De verkiezingen voor de Tweede Kamer zijn in aantocht. De voortekenen zijn onmiskenbaar, want op alle mogelijke en onmogelijke uren van de dag worden we lastig gevallen door lijsttrekkers en andere lieden die hopen op een steile politieke carrière. Mannen en vrouwen die precies komen uitleggen welke glorieuze toekomst van Nederland ze voor ons in petto hebben. En ons en passant duidelijk maken wier schuld het allemaal is, mochten die holle beloften geheel of gedeeltelijk niet bewaarheid worden. De verzekeringsclausules zijn voortijdig gedegen opgesteld.

    Zelfs de ‘blonde roerganger’ zoekt de publiciteit weer, na zijn vlucht in stilte, zogenoemd ten gevolge van een ernstige bedreiging vanuit België. De teruggang in de meeste peilingen daarna, bleken klaarblijkelijk nog bedreigender dan de vage berichten bij onze zuiderburen en dus kunnen we sinds kort de lege one-liners en onbewezen statements weer ten volle over ons heen laten komen. ‘Vandaag Inside’ blijkt het juiste podium om de vroegtijdige terugkeer van deze ‘verloren zoon’ luister bij te zetten. Het programma dat uitblinkt in genuanceerde meningen en intermenselijke fijnbesnaardheid, biedt overduidelijk het juiste decor voor een verse dosis populisme pur sang.

    Maar ook de andere politici vergasten ons op flinke hoeveelheden snedige credo’s en andere kretologieën, die ons moeten doen geloven dat er heilzame jaren aan de einder schemeren. Zeker als we op 29 Oktober de bolletjes bij hun namen met potlood rood kleuren. De ene gênante vertoning na de andere.

    ‘Een fatsoenlijk land’, claimt het CDA. Jammer genoeg lijkt die mogelijkheid al lange tijd uit het zicht. ‘Fatsoen’ is een eigenschap die in een ver verleden nog wel eens opgeld wilde doen in de politiek. En ook in het dagelijkse leven. Nu geldt alleen de gretigheid naar het pluche.

    En dan mag blijkbaar alles.

  • Retoriek

    VVD-leider Yesilgöz sluit een nieuwe samenwerking met de PVV uit. Niet zozeer om inhoudelijke aspecten, maar meer vanwege de bestuursstijl van de blonde roerganger en diens onbetrouwbaarheid, laat ze desgevraagd weten.

    Die uitspraken moet ik even op me laten inwerken. De VVD heeft dus geen bezwaar tegen de standpunten van de PVV, hoezeer die ook in strijd zijn met fatsoen, goede zeden en, ach detail, de Grondwet. Zo werkt politiek heden ten dage dus. Partijen nemen geen principiële besluiten om niet het beoogd electoraat te verliezen. Maar we focussen ons op personen of op bevolkingsgroepen, die we met rappe oneliners zwart maken. Waar of niet, is volstrekt irrelevant.

    Politiek heeft niets meer met feiten te maken, alleen met retoriek. En liefst hol. Want die klinkt het luidst als je evenzeer holle vaten gebruikt. En die zijn ruim voorhanden in de diverse fracties. De kiezer zal het ondertussen allemaal om het even zijn. Het publiek interesseert zich allang niet meer voor de feiten. Een al helemaal niet meer voor de politiek.

    En zo drijft de maatschappij langzaam uiteen. Tot de vlam in de pan slaat. Dan hebben we repressie of revolutie. Beide even erg.