Oranje heerst in het Midden-Oosten. De bulldozer van ‘the land of the free’ heeft zoals gewoonlijk weinig subtiele drukmiddelen aangewend om de strijdende partijen tot een voorlopige wapenstilstand te dwingen. En eerlijk is eerlijk: alle diplomatie, alle internationale wandelingen op zeer breekbare eieren, hebben tot nu toe niet tot resultaat geleid. En dus was het misschien tijd voor een andere, wat minder fijnbesnaarde aanpak. En laat dat nu net de specialiteit van ‘the Donald’ zijn.

Eerst werden de leidinggevenden van Hamas flink onder druk gezet. Niet akkoord met de voorstellen? Dan krijgt Israël carte blanche om Gaza met de grond gelijk te maken. Om daarna geannexeerd te worden. En dat laatste kunnen we dan ook gelijk op de Westelijke Jordaanoever verwachten. Meteen doorpakken.

Tegelijk kreeg ook Israël de duimschroeven aangedraaid. De president had namelijk zijn zinnen gezet op de Nobelprijs voor de Vrede en dus moest er côute-que-côute de weg naar de vrede worden ingeslagen. En het feit dat Netanyahu zonder ‘oranje’ toestemming een bombardement in Qatar had uitgevoerd, zette ook kwaad bloed. Je krijgt per slot van rekening niet elke dag een vliegtuig van 400 miljoen cadeau. En dus mag je wat voorzichtiger omgaan met zo’n bevriende mogendheid.

Ben benieuwd of de president nog zo rotsvast achter zijn eigen vredesinitiatieven staat nu de Nobelpenning aan z’n neus voorbijgegaan is. Misschien dat hij zich straks tevreden moet stellen met een golfresort in Gaza of een T-tower in Ramallah. Of beide. Bij hem weet je ’t maar nooit.