Veel gedaan, de afgelopen dagen. De werkkamer is compleet nieuw ingericht en alle apparatuur opnieuw aangesloten. Wat betekende dat het een kruip-door-sluip-door onder schrijftafels en werkbanken was. En in navolging van de werkkamer hebben we ons vandaag over de zolder gebogen, En dat hadden we misschien beter niet kunnen doen, want wat daar allemaal tevoorschijn is gekomen, is eigenlijk nauwelijks te beschrijven. Het is alsof generaties Soeth daar hun overbodige meubilair, archieven, schilderijen, boeken, serviesgoed, potten en pannen en god mag weten wat hebben neergepoot. Een complete uitdragerij.

Wat ons voor de vraag stelt wat we hier mee willen. Uitzoeken en opruimen? Dat ligt voor de hand. Maar wie zijn wij dat wij beschikken over dit erfgoed? Aan de andere kant: veel is compleet ouderwets en onbruikbaar. Voldoende qualificaties om voor een grote opruiming te kiezen.

Al die inspanningen hebben als gevolg dat we beiden inmiddels zo stijf als een plank zijn. Bovendien heeft als dat geschroef, gepiel met aansluitingen en snoeren en getrek aan dozen en zakken een negatief effect gehad op mijn gewrichten. Ik voel mijn handen en voeten dan ook behoorlijk. Daar kan op dit moment geen prednisolon tegenop. Komende dagen maar es wat rustiger aan. Denken over de keuze waar we voor staan Ik bel alvast de Kringloop.