• Doodlopende weg

    De grondrechten van de Nederlandse democratie vormen samen een groot goed. Rechten die we met hand en tand dienen te verdedigen. Maar tevens rechten die door allerlei krachten meer en meer worden misbruikt om de grondvesten van diezelfde democratische rechtsorde hartgrondig aan te tasten.

    Waartoe die uitwassen kunnen leiden, hebben we afgelopen zondag weer kunnen zien. Een demonstratie tegen migratie en voor de dichte grenzen, liep volledig uit de hand. Geteisem uit allerlei uithoeken van het land liet zich, getooid met ultrarechtse symbolen en prinsenvlaggen, die banden met nationalisme en zelfs fascisme doen vermoeden, op hardhandige wijze gelden. Rellen op de A12, politieagenten en ME-ers bedreigd en zwaar geïntimideerd. Later werden zelfs totaal onschuldige burgers uitgescholden en belaagd. Horecapersoneel van 16 jaar en soms jonger, met een blijkbaar afwijkend uiterlijk, verrot gescholden en soms met fysiek geweld geconfronteerd. De hordes tonen hun afschrikwekkende gezicht.

    ‘…”Die Massen van heute widersetzen sich aber jeder Zusammenfassung. Sie streben auseinander auf Grund der inneren Gesetzlosigkeit. Das ist die Triebkracht ihrer rastlosen Bewegung. Die Massen hasten, laufen, gehen im Sturmschritt durch die Zeit. Wohin? Von wo kommen sie? Niemand weiß es. Je mehr sie marschieren, um so weniger erreichen sie ein Ziel. Nutzlos verbrauchen sie ihre Kräfte. Sie denken, daß sie gehen. Dabei stürzen sie – auf der Stelle marschierend – nur ins Leere. Das ist alles. Der Mensch hat hier seine Heimat verloren”.
    “Wie erklären Sie dann das Anwachsen des Nationalismus?”, fragte ich.
    “Das is eben ein Beweis der Richtigkeit meiner Behauptung”, antwortete Franz Kafka. “Man strebt immer danach, was man nicht hat. Der allen Völkern gemeinsame technische Fortschritt entkleidet sie immer mehr und mehr ihrer völkischen Eigenart. Darum werden sie national. Der moderne Nationalismus ist eine Abwehrbewegung gegen das rohe Zugreifen der Zivilisation.”

    Gustav Janouch – ‘Gespräche mit Kafka’

    Om kort te gaan: een doodlopende weg. De zinloosheid tot ethische leidraad verheven. De massahysterie door slimme volksmenners tot waanzin gedreven. Alles hard op weg naar grenzeloos chaotische anarchie. De extremen hebben de macht gegrepen; de stille meerderheid kijkt krachteloos toe. Het is wachten op de volgende editie van de ‘Kristallnacht’.

  • Toekomstige branden

    De Algemene Beschouwingen, afgelopen week in de Tweede Kamer. Met wederom een schaamteloos agressieve ‘blonde roerganger’, die zoals gewoonlijk als een dolle tekeer gaat en messcherpe beledigingen niet schuwt. Dat zijn partij in het kabinet Schoof op zijn one issue ‘asiel’, in het geheel niets voor elkaar heeft gekregen, is allang vergeten.

    PVV-minister Bulldozer, die alle betrokken ambtelijke geledingen en relevante adviescolleges onbeschoft negeerde, bleek niet in staat ook maar één steekhoudende maatregel ten uitvoer te brengen. Maar dat is, zo redeneert het enige PPV-lid, geheel te wijten aan het frustrerende gedrag van andere partijen. Om vervolgens vol op het orgel te gaan. Nog nooit van Kafka gehoord, die aan het begin van de vorige eeuw al wist dat “woorden wegbereiders van toekomstige daden zijn, vonken van toekomstige branden”.

    Die ‘toekomstige branden’ hebben we gisteren kunnen zien. Een hoop losgeslagen hooligans die overduidelijk het rellen tot grote hoogte willen brengen, heeft Den Haag geterroriseerd. Nietsontziend sloopwerk; domheid tot kwaliteit verheven.

    ‘Achterbaks de wegen van liegende mooipraters
    giftig als slangen zijn ze,
    slijmerig als slakken.
    Al vroeg hebben ze voor slinkse praktijken gekozen.
    Voor goede raad zijn ze doof.

    Haat laait in ons op; we zijn maar mensen.
    Het liefst zouden we ze met de koppen tegen elkaar slaan,
    tanden door de lip.
    Bloed willen we hen zien spugen.
    Smoor, Rechtvaardige, het kwade in de klem.’

    Margryt Poortstra – ‘Rechtvaardigheid zal uitgaan’ (bewerking van Psalm 58)

    De vrijheid om te demonstreren misbruikt door hordes hunnen. De echo van de PVV-tirade klonk luid. De ‘hoodies’ regeren de straat.

  • Warmte

    Het is warm. Onnederlands warm, zou ik bijna zeggen. Onder de parasols is het op het terras nog wel een beetje uit te houden, maar we merken wel dat de warmte het huis begint binnen kruipen. Ventilatoren staan in diverse vertrekken te draaien en zeker in onze slaapkamer zorgt dat voor enige verkoeling.

    Dergelijke warme dagen doen me altijd denken aan de vakantie in Griekenland in 1977. We vielen daar midden in een hittegolf, waarbij de temperaturen in de zon tot ver boven de vijftig graden opliepen. Het klimmen naar de Acropolis was dan ook een marteling.

    Later die week bezochten we Soenion, waar de tempel van Poseidon glorieus boven de zee uittorent. Die zee bleek, onder de extreme meteorologische omstandigheden, een waar genoegen. De combinatie Soenion – Poseidon doet me trouwens altijd denken aan het korte verhaal van Kafka:

    ‘Poseidon saß an seinem Arbeitstisch und rechnete. Die Verwaltung aller Gewässer gab ihm unendliche Arbeit.’

    Wat een manier om een verhaal te beginnen!. Wat een kracht, wat een overdonderende binnenkomer! Je zou er bijna een zonnesteek van krijgen.

  • Lariekoek

    Voskuil in zijn ‘Dagboeken’, deel 2: Capitulatie, blz. 477-478:

    ‘Gisteren opnieuw in Joyce gelezen. ‘Dubliners’. Superieur aan Tolstoj. Iemand met wie ik wel gemeten zou willen worden. Als mijn boek qua psychologie beter is dan Tolstoj, wint Joyce het van met mijne in techniek (geldt overigens niet voor ‘Dubliners’), maar niet in doelbewustheid, die heeft hij onder het schrijven verloren. Joyce als technisch voorbeeld, Du Perron om zijn moraal, Musil om zijn volharding, Kafka om zijn zelfcritiek. Vier voorbeelden die me op deze vier punten de baas zijn, maar van wie ik het op de andere drie win. Dat laatste is lariekoek natuurlijk.’

    Klopt: lariekoek! Hoe durf je jezelf met die vier schrijvers in één betoog te noemen? Weer iemand die we niet langer serieus kunnen nemen.