• Dure eed

    De president zweert een dure eed op de Grondwet met de linkerhand op de bijbel. Er worden plechtige woorden gesproken over het bewaren, beschermen en verdedigen van diezelfde Grondwet. Dat zijn geen loze beweringen. Deze woorden vormen het fundament van deze democratie. Dit vormt de basis van ‘the home of the brave, the land of the free’.

    Vervolgens verleent de president gratie aan veroordeelde criminelen, aan schurken die de symbolen van de rechtstaat hebben geschonden. Direct daarop worden grote groepen van de bevolking aan de kant gezet als zijnde ‘Untermenschen‘. En papt de president aan met elke dictator en massamoordenaar die maar gevonden kan worden. De bevolking kijkt verbijsterd toe.

    Op de bijbel blijkt een zweterige handdruk te zijn achtergebleven, die ook na hard en intensief poetsen niet kan worden verwijderd.

  • Autocratie

    Bewoners van de ‘Nieuwe Wereld’ achten de kans dat hun land binnen vier jaar een autocratie is, ongeveer 50 procent. Dat zijn zonder meer schrikbarende cijfers en het zegt allemaal een hoop over de toestand in de wereld. ‘The land of the free’ wordt gegijzeld door een stel volslagen idioten, die nota bene democratisch gekozen zijn. Op de een of andere manier klinkt dat allemaal heel bekend.

    De president heeft zelf al op de voorkeur voor een alleenheerschappij gehint. In een nonchalant uitgesproken bijzin parkeerde hij de zogenoemd ‘gebleken’ voorkeur van grote groepen van zijn kiezers voor een dictator. Vanzelfsprekend zonder daarbij ook maar iets van een bewijs te leveren. Want de waarheid kan natuurlijk een goede verkiezingscampagne niet in de weg zitten. Er geldt één simpele regel: wat the Donald zegt is waar; een andere waarheid is fake news. Nu ik erover nadenk: dergelijke simpele regels maken je eigen leven een stuk gemakkelijker. Dat geldt echter niet voor je medemensen. But who cares?