Wat ik al vermoedde, gebeurt dus ook. Een flink aantal van de ‘buren’ die we gisteren hebben ontmoet, nemen de gelegenheid te baat voor een wandeling door Park Groenestein. En gebruiken die wandeling ook om ons even te groeten op het terras achter het huis. Blijkbaar heeft de kennismaking hun een vrijbrief gegeven alle bordjes met ‘privé terrein’ volledig te negeren en vrijpostig onze privacy met voeten te treden.

En hoe vertellen we hen dat we daar toch niet echt van gediend zijn? Wij lopen ook niet bij hen de tuin binnen? We mogen uitzien naar de dag waarop het – weliswaar bescheiden – hekwerk wordt geplaatst. Al zal ook dat vermoedelijk zorgen voor een verkoeling van de relaties. Wat ons dan weer een reden verschaft om volgend jaar niet op ‘burendag’ te verschijnen.

Zo werken we nadelen om in voordelen.