Clara en ik fietsen langs de Helperzoom richting Haren. We slaan de Esserweg in en komen uit op de kruising van Verlengde Hereweg en Rijksstraatweg. Het wordt de route naar het zuiden. We passeren stadion Esserberg, waar ik voor het eerst ‘officieel’ tegen een bal trapte.

Haren, Glimmen; twee illustere namen uit mijn jeugd. Dorpen waar lieden uit de ‘upper class’ vandaan kwamen. Althans, dat wilden ze je graag laten geloven. Mooiste voorbeeld was wellicht Ynse de Boer. Inderdaad, nomen est omen, een boerenzoon uit het kleine Glimmen, die behept leek te zijn met een niet uit te roeien Gronings accent. Tot ieders verbazing bleek hij, na het eindexamen en reeds ingeschreven bij Vindicat atque Polit, plotsklaps over een heuse rechts Leiden-rechtenstudent-aardappel te beschikken. Wat tot de nodige hilariteit leidde.
We slaan linksaf, Appelbergen in. Een tot de verbeelding sprekend bosgebied, dat ik me vooral herinner als de plek waar de selectie van FC Groningen na de zomervakantie eens goed afgebeuld werd. Tot kotsens toe, in sommige gevallen.

Later, op de terugweg, meen ik in Glimmen duidelijk wat strofen van het befaamde lied ‘Io vivat’ te horen. Ynse terug op de basis?