• Ruk naar rechts

    Soms kunnen er vreemde situaties ontstaan in het dagelijkse leven. Wie immers had kunnen bedenken dat heel progressief Nederland blij is dat de nog hangende restzetel niet naar D’66 is gegaan. Dat die vervolgens bij de SP is beland, blijkt van ondergeschikt belang. Want hoezeer die partij zich ook beijvert voor de laagste klassen in het land en hoe sympathiek hun voorman Jimmy ook overkomt, sinds het vertrek van de Mao uit Oss is het bergafwaarts gegaan met de Brabantse socialisten.

    D’66 blijft dus steken op 26 zetels. Daarmee wordt de door de VVD zo felbegeerde ruk naar rechts vrijwel onmogelijk. En aangezien de PVV en het Baudet-forum bij voorbaat zijn uitgesloten, blijken 75 zetels het maximum ter rechterzijde. Dat lijkt niet op stabiliteit.

    Dus zal er worden gekeken naar de middenoplossing. En is het afwachten hoe lang de VVD haar verzet volhoudt. Die partij maakte een schuiver naar rechts, in de hoop naar beide kanten hard to get te kunnen spelen in het geval van fors zetelverlies. Geheel onverwacht bleef dat verlies erg beperkt. Gelukkig voor de lijsttrekker, maar de partij manoeuvreerde zich daarmee in een politiek vacuüm. En het zal voorzichtig laveren worden om geloofwaardig terug te schuiven. Of Yesilgöz die geloofwaardigheid zal kunnen etaleren, is zeer de vraag. Al te rigoureus stelling nemen, kan een voortijdige breuk in je carrière opleveren. Benieuwd wie er zich inmiddels aan de zijlijn warmlopen.

    Basisplaatsen zijn ook in de politiek nimmer zeker.

  • Retoriek

    VVD-leider Yesilgöz sluit een nieuwe samenwerking met de PVV uit. Niet zozeer om inhoudelijke aspecten, maar meer vanwege de bestuursstijl van de blonde roerganger en diens onbetrouwbaarheid, laat ze desgevraagd weten.

    Die uitspraken moet ik even op me laten inwerken. De VVD heeft dus geen bezwaar tegen de standpunten van de PVV, hoezeer die ook in strijd zijn met fatsoen, goede zeden en, ach detail, de Grondwet. Zo werkt politiek heden ten dage dus. Partijen nemen geen principiële besluiten om niet het beoogd electoraat te verliezen. Maar we focussen ons op personen of op bevolkingsgroepen, die we met rappe oneliners zwart maken. Waar of niet, is volstrekt irrelevant.

    Politiek heeft niets meer met feiten te maken, alleen met retoriek. En liefst hol. Want die klinkt het luidst als je evenzeer holle vaten gebruikt. En die zijn ruim voorhanden in de diverse fracties. De kiezer zal het ondertussen allemaal om het even zijn. Het publiek interesseert zich allang niet meer voor de feiten. Een al helemaal niet meer voor de politiek.

    En zo drijft de maatschappij langzaam uiteen. Tot de vlam in de pan slaat. Dan hebben we repressie of revolutie. Beide even erg.

  • Zijlijn

    Om 9.00 uur ’s morgens het lang verbeide bericht: het kabinet valt. Of preciezer: de ‘blonde roerganger’ trekt de stekker uit de regering en vaardigt de oekaze uit aan ‘zijn’ bewindslieden om zich terug te trekken.

    Daarmee komt er een einde aan dit merkwaardige, gearrangeerde huwelijk van VVD, NSC, BBB en PVV. Een onmogelijke combinatie, zoals vooraf werd vastgesteld en achteraf is bewezen. Een club met dusdanig tegengestelde belangen dat enige voortgang op essentiële terreinen vooraf al tot de onmogelijkheden leek te behoren. Fijnslijper Omtzigt pleitte voor rechtstatelijkheid, agrarische sloopkogel Van der Plas loog de boeren enige onmogelijkheden voor en gladjakker Yesilgöz observeerde en wachtte haar momenten af. En de Asielkoming? Die zweette van het eerste moment al peentjes. Bang dat zijn onuitvoerbare ideeën ontmaskerd zouden worden. Bang dat duidelijk zou worden in welke mate hij zijn achterban heeft voorgelogen. Bang dat zou worden onthuld met welk een kudde non-valeurs zijn partij de Tweede Kamer heeft besmeurd.

    En dus werd er telkens krampachtig de aandacht gevestigd op de niet bestaande asielcrisis. En een week geleden, toen pijnlijk aan de oppervlakte kwam dat het kabinet werkelijk niets tot stand heeft gebracht, gooide Geert de handdoek. Zijn actieplan met punten die al aantoonbaar onuitvoerbaar zijn gebleken, moesten worden omarmd door de andere partijen. Dat bleek de nooduitgang die hij zocht.

    De PVV keert terug naar de zijlijn en zal daar blijven ook. Geert is nu eenmaal weinig meer dan een van de stuurlui. Geert Walders, kortgezegd.