• T-Gaza

    Oranje heerst in het Midden-Oosten. De bulldozer van ‘the land of the free’ heeft zoals gewoonlijk weinig subtiele drukmiddelen aangewend om de strijdende partijen tot een voorlopige wapenstilstand te dwingen. En eerlijk is eerlijk: alle diplomatie, alle internationale wandelingen op zeer breekbare eieren, hebben tot nu toe niet tot resultaat geleid. En dus was het misschien tijd voor een andere, wat minder fijnbesnaarde aanpak. En laat dat nu net de specialiteit van ‘the Donald’ zijn.

    Eerst werden de leidinggevenden van Hamas flink onder druk gezet. Niet akkoord met de voorstellen? Dan krijgt Israël carte blanche om Gaza met de grond gelijk te maken. Om daarna geannexeerd te worden. En dat laatste kunnen we dan ook gelijk op de Westelijke Jordaanoever verwachten. Meteen doorpakken.

    Tegelijk kreeg ook Israël de duimschroeven aangedraaid. De president had namelijk zijn zinnen gezet op de Nobelprijs voor de Vrede en dus moest er côute-que-côute de weg naar de vrede worden ingeslagen. En het feit dat Netanyahu zonder ‘oranje’ toestemming een bombardement in Qatar had uitgevoerd, zette ook kwaad bloed. Je krijgt per slot van rekening niet elke dag een vliegtuig van 400 miljoen cadeau. En dus mag je wat voorzichtiger omgaan met zo’n bevriende mogendheid.

    Ben benieuwd of de president nog zo rotsvast achter zijn eigen vredesinitiatieven staat nu de Nobelpenning aan z’n neus voorbijgegaan is. Misschien dat hij zich straks tevreden moet stellen met een golfresort in Gaza of een T-tower in Ramallah. Of beide. Bij hem weet je ’t maar nooit.

  • Nuance

    Gisteravond is Charlie Kirk doodgeschoten. Een bekende rechtse influencer, die blijkbaar een persoon teveel op de lange tenen heeft gestaan. De beelden zijn weliswaar stuitend – de man werd tijdens een drukbezochte bijeenkomst in Utah onder vuur genomen – maar de gevolgen overtreffen dat vele malen. Het lichaam was notabene nog niet eens koud toen de eerste beschuldigingen losbarstten.

    De Republikeinen hadden niet veel tijd nodig om de Democraten als schuldigen aan te wijzen, en andersom klonken ook vurige verwijten. Die kakofonie is vandaag onverminderd voortgegaan, ironisch genoeg op de dag dat the land of the free de grootste binnenlandse aanslag herdenkt. Blijkbaar onvoldoende reden om de zaken eens genuanceerd te bekijken.

    Nu wordt dat ook lastig met een hork als president aan het roer. De man is de belichaming van ongenuanceerdheid en onverdraagzaamheid. Als een dreinend kind slaat deze pathologische narcist om zich heen. Met als gevolg dat we waarschijnlijk nog jaren met de naweeën van deze mafketel zitten opgescheept. Dat kun je natuurlijk ook een roemrijke nalatenschap noemen.

    Maar of je daar trots op moet zijn?

  • Armslag

    De hordes nemen de vrije wereld over. Sprekend voorbeeld: the land of the free. Onder aanvoering van een moderne Atilla de Hun worden zo langzamerhand alle democratische verworvenheden afgebroken en terzijde geschoven. De rechterlijke macht, de mensenrechten, het demonstratierecht en de vrije meningsuiting. Stuk voor stuk elementen van de Westerse beschaving, die echter de autocratische plannen van the Donald behoorlijk in de weg zitten. En dus worden de presidentiële bevoegdheden benut om niet alleen de eigen armslag te vergroten, maar ook om lastige critici de mond te snoeren of simpelweg te elimineren.

    Recent is de stekker uit de Late Show with Stephen Colbert getrokken. Een kritische televisiepresentator die klaarblijkelijk een keer te vaak op de lange tenen van de president heeft gestaan. Rechtstreekse censuur is uiteraard niet aan de orde, en dus wordt de eigenaar van het televisiestation via een omweg gechanteerd om het programma van de buis te halen.

    En zo glijden we langzaam maar zeker naar een wereld waarin de autocraten en dictators de zaken bestieren en de hunnen hun dwaze onderbuikgevoelens kunnen laten prevaleren boven gezond verstand. De opkomst van de hooligans; een ramp voor elke maatschappij, de ouverture voor het einde van de beschaving zoals wij die kennen.

  • Dure eed

    De president zweert een dure eed op de Grondwet met de linkerhand op de bijbel. Er worden plechtige woorden gesproken over het bewaren, beschermen en verdedigen van diezelfde Grondwet. Dat zijn geen loze beweringen. Deze woorden vormen het fundament van deze democratie. Dit vormt de basis van ‘the home of the brave, the land of the free’.

    Vervolgens verleent de president gratie aan veroordeelde criminelen, aan schurken die de symbolen van de rechtstaat hebben geschonden. Direct daarop worden grote groepen van de bevolking aan de kant gezet als zijnde ‘Untermenschen‘. En papt de president aan met elke dictator en massamoordenaar die maar gevonden kan worden. De bevolking kijkt verbijsterd toe.

    Op de bijbel blijkt een zweterige handdruk te zijn achtergebleven, die ook na hard en intensief poetsen niet kan worden verwijderd.

  • Autocratie

    Bewoners van de ‘Nieuwe Wereld’ achten de kans dat hun land binnen vier jaar een autocratie is, ongeveer 50 procent. Dat zijn zonder meer schrikbarende cijfers en het zegt allemaal een hoop over de toestand in de wereld. ‘The land of the free’ wordt gegijzeld door een stel volslagen idioten, die nota bene democratisch gekozen zijn. Op de een of andere manier klinkt dat allemaal heel bekend.

    De president heeft zelf al op de voorkeur voor een alleenheerschappij gehint. In een nonchalant uitgesproken bijzin parkeerde hij de zogenoemd ‘gebleken’ voorkeur van grote groepen van zijn kiezers voor een dictator. Vanzelfsprekend zonder daarbij ook maar iets van een bewijs te leveren. Want de waarheid kan natuurlijk een goede verkiezingscampagne niet in de weg zitten. Er geldt één simpele regel: wat the Donald zegt is waar; een andere waarheid is fake news. Nu ik erover nadenk: dergelijke simpele regels maken je eigen leven een stuk gemakkelijker. Dat geldt echter niet voor je medemensen. But who cares?