• Toekomstige branden

    De Algemene Beschouwingen, afgelopen week in de Tweede Kamer. Met wederom een schaamteloos agressieve ‘blonde roerganger’, die zoals gewoonlijk als een dolle tekeer gaat en messcherpe beledigingen niet schuwt. Dat zijn partij in het kabinet Schoof op zijn one issue ‘asiel’, in het geheel niets voor elkaar heeft gekregen, is allang vergeten.

    PVV-minister Bulldozer, die alle betrokken ambtelijke geledingen en relevante adviescolleges onbeschoft negeerde, bleek niet in staat ook maar één steekhoudende maatregel ten uitvoer te brengen. Maar dat is, zo redeneert het enige PPV-lid, geheel te wijten aan het frustrerende gedrag van andere partijen. Om vervolgens vol op het orgel te gaan. Nog nooit van Kafka gehoord, die aan het begin van de vorige eeuw al wist dat “woorden wegbereiders van toekomstige daden zijn, vonken van toekomstige branden”.

    Die ‘toekomstige branden’ hebben we gisteren kunnen zien. Een hoop losgeslagen hooligans die overduidelijk het rellen tot grote hoogte willen brengen, heeft Den Haag geterroriseerd. Nietsontziend sloopwerk; domheid tot kwaliteit verheven.

    ‘Achterbaks de wegen van liegende mooipraters
    giftig als slangen zijn ze,
    slijmerig als slakken.
    Al vroeg hebben ze voor slinkse praktijken gekozen.
    Voor goede raad zijn ze doof.

    Haat laait in ons op; we zijn maar mensen.
    Het liefst zouden we ze met de koppen tegen elkaar slaan,
    tanden door de lip.
    Bloed willen we hen zien spugen.
    Smoor, Rechtvaardige, het kwade in de klem.’

    Margryt Poortstra – ‘Rechtvaardigheid zal uitgaan’ (bewerking van Psalm 58)

    De vrijheid om te demonstreren misbruikt door hordes hunnen. De echo van de PVV-tirade klonk luid. De ‘hoodies’ regeren de straat.

  • Dodenherdenking

    Dodenherdenking. Zoals altijd een indrukwekkende gebeurtenis, die na tachtig jaar weinig tot niets van zijn zeggingskracht heeft verloren. De voorafgaande bijeenkomst in de Nieuwe Kerk is misschien emotioneel belangrijker dan de rituelen op de Dam naderhand. De toespraak van Philip Freriks hakte er in ieder geval flink in. Gelukkig wist ook premier Schoof even later de juiste snaar te raken. Dat was een grote meevaller, want in de regel neigen de speeches van de premier tot gênante en tenenkrommende blabla-verhalen. Niet nu dus.

    Gelukkig bleef het tijdens de twee minuten stilte rustig, op een enkele kreet over ‘Free Palestine’ na. Idioten, die volgens sommigen eigenlijk afgevoerd en gegeseld dienden te worden. Wat uiteraard gelukkig niet gebeurde. En na de toespraak van Schoof meende iemand te moeten roepen dat hij ‘bloed aan zijn handen had’. Je mag dat natuurlijk vinden – het optreden van de regering kun je ook moeilijk recht door zee noemen – maar één ding is zeker: de dodenherdenking is niet de gelegenheid om dat soort politieke meningen te debiteren. En zeker niet luidkeels.

    Natuurlijk, de gebeurtenissen in Gaza zijn een schandvlek voor de mensheid, maar kunnen niet worden opgelost door de Nationale Dodenherdenking als decor voor luidruchtige demonstraties te misbruiken.