• Toneelstuk [1]

    De NAVO-top is inmiddels al weer een paar dagen achter de rug. Een opgeklopt circus dat Den Haag en omstreken dagenlang compleet heeft ontregeld. Werkelijke een complete chaos, met talloze verkeersopstoppingen en grote ontoegankelijke wijken in de residentie. Een pompeus mediacircus met de president als glorieus middelpunt.

    Niet alleen werd the Donald door de aanwezige overige regeringsleiders onthaald alsof de Messias wederom voet op aarde had gezet, maar de Nederlandse regering had bovendien nog een extra masserende verrassing in petto. Alle overige presidenten en premiers moesten zich tevreden stellen met een vijfsterren onderkomen in Grand Hotel Huis ter Duin, maar voor de ‘oranje bulldozer’ was nota bene een overnachting op paleis Huis ten Bosch gearrangeerd. Compleet met ontbijt met onze Koning, Koningin en de Prinses van Oranje. Dat laatste in dit geval een passende titel. De president glunderde van oor tot oor over zoveel – in zijn ogen terecht – gepriviligeerd eerbetoon aan zijn adres. Het kon allemaal niet op.

    Wanneer we echter de balans van de top opmaken, dan komen we tot de simpele conclusie dat alle heisa heeft geleid tot tweeëneenhalf uur vergaderen. Waarvan de uitkomst van tevoren al vaststond. Kosten dezes: € 180 miljoen.

    All the world’s a stage.

    Dat geldt overigens voor het binnenlandse politieke theater. Dat wordt steeds meer tot een farce, een toneelstuk. Hoe de dames en heren zich ook misdragen, electoraal worden ze klaarblijkelijk niet afgestraft. Neem de PVV-fractie: die weigert in te stemmen met wetsvoorstellen met betrekking tot asiel. Wetsvoorstellen van hun eigen minister nota bene. Een absurde spagaat, gezien het feit dat datzelfde asielbeleid toch mag worden gekwalificeerd als hét politieke kroonjuweel van deze eenmanspartij.

    Geloof overigens maar niet dat dergelijk gechicaneer ten koste gaat van de zetelpeilingen. Integendeel, lijkt eerder de realiteit. En zo glijden we dag na dag, week na week, steeds verder af van een maatschappij waar het gezonde verstand prevaleert.

    De hordes hebben de macht gegrepen. Tijd om ons af te zonderen.

  • Janhagel

    Juist als men denkt dat het dieptepunt in diplomatieke discretie en rechtstatelijk fatsoen wel zo’n beetje is bereikt, blijkt dat de lat nog lager kan. De president, die tijdens zijn eerste termijn al een reputatie van rauwdouwer en grenzeloze lomperik had opgebouwd, heeft gedurende de eerste honderd dagen van zijn tweede termijn alle laaggespannen verwachtingen meer dan waargemaakt.

    Niet alleen is er op het gebied van internationale diplomatie en buitenlandse betrekkingen zo ongeveer iedereen tot op het bot beledigd, maar tevens heeft hij eenieders gezond verstand getart door zich intens te bemoeien met de wetenschappelijke èn de financiële wereld. Met desastreuze gevolgen, dat spreekt. Wetenschappelijke data worden vernietigd, financiële kopstukken beledigd, in het volste vertrouwen dan de man en z’n bedenkelijke entourage alles bij het rechte eind hebben.

    En dat geldt niet alleen voor the home of the free. Ook in Nederland hebben we een assortiment nitwits en non-valeurs aan de macht. Minister Interpunctie is al eerder in deze schrijfsels aan de beurt geweest. Ze blijkt overigens nu tegen de grenzen van haar mogelijkheden en vermogens te zijn gebotst, met als resultaat dat werkelijke niets wordt bereikt. Maar ook minister Uitstel bakt ze bruin. Ús Femke weet inmiddels niets anders meer te verzinnen, dan de rem op alle voorstellen te zetten zodat er weinig meer gebeurt dan het doorschuiven van noodzakelijk beleid. Wat een triestigheid.

    Het janhagel aan de macht; de domheid regeert.

  • Interpunctie

    De minister heeft ferme plannen. En lijkt niet van zins zich door wie dan ook van de uitvoering daarvan te laten afbrengen. Om een en ander kracht bij te zetten en om haar eigen struise imago verder te stutten, kiest ze voor een volstrekt eigen idioom. Een idioom waarin begrippen als ‘medemenselijkheid’, ‘empathie’ en ‘morele waarden’ in ieder geval geen plaats lijken te hebben.

    Bovendien heeft de minister zich een spreekwijze aangemeten, die doet vermoeden dat de interpunctie van haar zinnen op de een of andere manier op enig moment is gaan afwijken van regulier Nederlands. Een afwijking die overigens meer partijgenoten schijnen te hebben ontwikkeld. Maar toegegeven, deze minister heeft de meest uitgesproken variant daarvan tot bloei gebracht. Zij spreekt in zinnen als: “Want dit is. Nederland. En wij zijn. Nederlanders. En we moeten. De stroom. Aan gelukzoekers. Met alle middelen. Indammen”.

    Dat uitgangspunt zorgt ervoor dat ze dag en nacht onvermoeibaar in de weer is om de dreigende tsunami aan asielzoekers drastisch te beperken en voor haar is geen moeite teveel om het strengste asielbeleid ooit tot wasdom te laten komen. En met dat hoge ideaal voor ogen, geeft het natuurlijk geen pas om je te laten afleiden door triviale zaken als ambtelijke adviezen, rapporten van de Raad van State, negatieve consultaties door de inspectie en anderszins ongetwijfeld goedbedoelde ruis. Kritiek op die solitaire wijze van handelen wordt dan ook eenvoudig maar doeltreffend afgedaan met drie woorden:

    “Ik ben beleid”.