We zijn op weg naar Deventer. Naar de Deventer Knopenfabriek Deknofa. Die tenaamstelling doet vermoeden dat men hier niet uitblinkt in creatief woordgebruik. Maar dat is dan ook niet de reden van ons bezoek. De ware reden vindt zijn oorzaak in de simpele vraag van mijn kleermaker: “Welke knopen wil je dat we gaan gebruiken?”. Waarna een uitleg over de schier eindeloze stroom aan mogelijkheden volgde. En de raad zelf eens mijn licht in deze Hanzestad op te steken.

En dus arriveren we na ruim anderhalf uur rijden. Veel te vroeg, wat ons in de gelegenheid stelt het oude centrum van Deventer aan een nader onderzoek te onderwerpen. We parkeren de auto aan de Singel en lopen via de Schouwburg, door de Keizerstraat naar de Brink. Een fraai plein dat echter, gezien de dag en het tijdstip, weinig tekenen van bruisende gezelligheid vertoont. Dat weerhoudt ons er niet van in een van de vele horecagelegenheden twee espresso’s te bestellen. En die vallen er lekker in.

Later wandelen we door een wirwar aan straatjes terug naar de auto en stellen de routeplanner in op de Schonenvaardersstraat. We vinden een tamelijk desolaat industriegebied. Het fabriekspand van Deknofa wekt herinneringen op aan de jaren zestig van de vorige eeuw. Eenmaal binnen lijken we nog verder terug in de tijd te gaan. Dit bedrijf dateert van 1951 en veel van het interieur schijnt sinds die dagen weinig te zijn veranderd.

Directeur/eigenaar Rob Albers verwelkomt ons en geeft en passant een rondleiding door het bedrijf. De tijd lijkt hier inderdaad compleet stil te hebben gestaan. Hier vinden we weliswaar machines, maar een goed deel van het productieproces gebeurt nog steeds ambachtelijk. Met de hand, dus. Zoals Albers zegt: “Veel gebeurt hier automatisch, maar niets gaat vanzelf”. Hier wordt nog een heus ambacht uitgevoerd; hier heerst ouderwets vakwerk.

Een half uur later bespreken we boven bij het magazijn, de mogelijkheden. Inderdaad: schier eindeloos. Uiteindelijk valt de keuze op galalith, een uit casseïne vervaardigde grondstof. Gemaakt van koemelk. Niks chemisch vervaardigde kunststof. Gewapend met enkele kokers vol knopen stappen we weer naar buiten.

Het regent. De terugkeer naar de huidige werkelijkheid valt vies tegen.