• Terzake

    Verkiezingsdebat op SBS6. Vier lijsttrekkers en een presentator die het liefst zichzelf hoort praten. Met als gevolg een babylonisch woordgeweld waar op den duur geen touw meer op te trekken en geen peil aan vast te knopen valt. Informatief gehalte: min drie.

    Opvallend detail: drie middenpartijen die stuk voor stuk de partij van de blonde roerganger uitsluiten voor een volgende coalitie. En blondie zelf die weinig anders weet uit te kramen dan dat volgens hem de Nederlanders het allemaal spuugzat zijn. Waar we als Nederlanders klaarblijkelijk spuugzat van zijn, wordt verder niet duidelijk gemaakt. Dat doet waarschijnlijk ook niet terzake.

    Wat ook niet terzake doet, is het feit dat zijn partij – een eenmansorkest met een twitteraccount, aldus een zijner opponenten – de afgelopen maanden werkelijk niets voor elkaar heeft gekregen. Wat ook weer geen wonder is met een dergelijke collectie van non-valeurs. Alle kritiek wordt weggewuifd: andere partijen hebben de chaos veroorzaakt of op z’n minst een adequate oplossing tegengewerkt.

    Wilde Geert verwacht overigens dat zijn partij een recordaantal zetels gaat halen. Waarop dat gebaseerd is, wordt vanzelfsprekend niet verklaard. Maar ook dat doet waarschijnlijk niet terzake.

    Feiten en daden, wat moet je d’r verder mee? Heden ten dage is ook de realiteit behoorlijk relatief.

  • Zijlijn

    Om 9.00 uur ’s morgens het lang verbeide bericht: het kabinet valt. Of preciezer: de ‘blonde roerganger’ trekt de stekker uit de regering en vaardigt de oekaze uit aan ‘zijn’ bewindslieden om zich terug te trekken.

    Daarmee komt er een einde aan dit merkwaardige, gearrangeerde huwelijk van VVD, NSC, BBB en PVV. Een onmogelijke combinatie, zoals vooraf werd vastgesteld en achteraf is bewezen. Een club met dusdanig tegengestelde belangen dat enige voortgang op essentiële terreinen vooraf al tot de onmogelijkheden leek te behoren. Fijnslijper Omtzigt pleitte voor rechtstatelijkheid, agrarische sloopkogel Van der Plas loog de boeren enige onmogelijkheden voor en gladjakker Yesilgöz observeerde en wachtte haar momenten af. En de Asielkoming? Die zweette van het eerste moment al peentjes. Bang dat zijn onuitvoerbare ideeën ontmaskerd zouden worden. Bang dat duidelijk zou worden in welke mate hij zijn achterban heeft voorgelogen. Bang dat zou worden onthuld met welk een kudde non-valeurs zijn partij de Tweede Kamer heeft besmeurd.

    En dus werd er telkens krampachtig de aandacht gevestigd op de niet bestaande asielcrisis. En een week geleden, toen pijnlijk aan de oppervlakte kwam dat het kabinet werkelijk niets tot stand heeft gebracht, gooide Geert de handdoek. Zijn actieplan met punten die al aantoonbaar onuitvoerbaar zijn gebleken, moesten worden omarmd door de andere partijen. Dat bleek de nooduitgang die hij zocht.

    De PVV keert terug naar de zijlijn en zal daar blijven ook. Geert is nu eenmaal weinig meer dan een van de stuurlui. Geert Walders, kortgezegd.