Toevallig zag ik deze week een televisieprogramma over ‘De jonge adel’. Daarbij verwacht je eigenlijk een eigentijds inzicht in een generatie jongere mensen die zich realiseren dat vroegere verworvenheden niet langer automatisch betekenen dat er een gepriviligeerd leven op na kan worden gehouden. Oftewel, de moderne adel dient ook de handen uit de mouwen te steken. Van een relevant verschil in klassen is – gelukkig – niet langer sprake. Geen woorden, maar daden.

Maar helaas krijgen we een totaal ander beeld voorgeschoteld. De uitgekozen edellieden blijken stuk voor stuk tamelijk wereldvreemde malloten, die er overduidelijk van uitgaan dat zij tot een ander ras behoren dan de rest van de mensheid. De tijd wordt versleten met ter zake doende activiteiten als kleiduivenschieten, slipjachten en ander infantiel vermaak. Zorgen over het dagelijkse leven en hoe er simpelweg brood op de plank moet komen, zijn klaarblijkelijk beneden de waardigheid van deze snobs.

Met de presentatie van dit gezelschap van adellijke luchtfietsers worden werkelijk alle vooroordelen die ‘gewone’ mensen over ‘ons soort mensen’ hebben, bewaarheid. Uit niets blijkt dat de zogenoemde bevoorrechte posities die de adel zou innemen, ondertussen al lang tot een grijs verleden behoren.

Dit programma is een farce, een slordig gecomponeerd geheel dat tot doel heeft de kijkcijfers op te krikken met exceptioneel gedrag. De realiteit van de adel is veel te saai voor moderne televisie.

Gelukkig wel.