De minister heeft ferme plannen. En lijkt niet van zins zich door wie dan ook van de uitvoering daarvan te laten afbrengen. Om een en ander kracht bij te zetten en om haar eigen struise imago verder te stutten, kiest ze voor een volstrekt eigen idioom. Een idioom waarin begrippen als ‘medemenselijkheid’, ‘empathie’ en ‘morele waarden’ in ieder geval geen plaats lijken te hebben.

Bovendien heeft de minister zich een spreekwijze aangemeten, die doet vermoeden dat de interpunctie van haar zinnen op de een of andere manier op enig moment is gaan afwijken van regulier Nederlands. Een afwijking die overigens meer partijgenoten schijnen te hebben ontwikkeld. Maar toegegeven, deze minister heeft de meest uitgesproken variant daarvan tot bloei gebracht. Zij spreekt in zinnen als: “Want dit is. Nederland. En wij zijn. Nederlanders. En we moeten. De stroom. Aan gelukzoekers. Met alle middelen. Indammen”.

Dat uitgangspunt zorgt ervoor dat ze dag en nacht onvermoeibaar in de weer is om de dreigende tsunami aan asielzoekers drastisch te beperken en voor haar is geen moeite teveel om het strengste asielbeleid ooit tot wasdom te laten komen. En met dat hoge ideaal voor ogen, geeft het natuurlijk geen pas om je te laten afleiden door triviale zaken als ambtelijke adviezen, rapporten van de Raad van State, negatieve consultaties door de inspectie en anderszins ongetwijfeld goedbedoelde ruis. Kritiek op die solitaire wijze van handelen wordt dan ook eenvoudig maar doeltreffend afgedaan met drie woorden:

“Ik ben beleid”.